De eeuwige jeugd – Cleopatra zocht hem al door te baden in ezelinnenmelk. Veel hielp het niet. In onze tijd en cultuur lukt het al een stuk beter met zalfjes en operaties, maar vooral door kleding en gedrag. Nou, wannabe jong toch in elk geval. Vrouwen blijven meisjes met vriendinnetjes en mannen blijven jongens met onbehaarde torso’s. Waar in voorgaande eeuwen kinderen miniatuur uitvoeringen van volwassenen waren, zo zijn vrouwen boven de 20 tegenwoordig uit de kluiten gewassen schoolmeisjes. Inherent aan het blijven steken bij jong en puberaal is dat alles vooral leuk moet zijn en je persoonlijke behoeften moet bevredigen. Nou zou dat allemaal nog niet zo erg zijn, ware het niet dat dat voor veel mensen ook blijft gelden als zij kinderen krijgen die moeten worden verzorgd en opgevoed. Ook dat moet vooral voor de ouders leuk zijn, niet te veel persoonlijke inzet kosten en veel persoonlijke bevrediging geven. Financieel mag het wel wat kosten, want dan heb je ook wat. Opvoeden wordt dan dat wat je doet om je kind een ‘’fantastische jeugd’’ te geven, waarbij het kind vooral leert voor zichzelf op te komen en je moeder je beste vriendin is. Volgens sommige onderzoekers heeft dat geleid tot een ‘’grenzeloze generatie’’ (Lampert en Spangenberg, uitg. Nieuw Amsterdam 2009). Eén uiting van de grenzeloosheid heeft de vorm van een 14 jarig meisje dat de drammerig de hele wereld op zijn kop zet omdat zij kost wat kost in haar eentje op een zeilboot de wereld rond wil. Kan ze dat? Zeiltechnisch vast wel. Heeft ze het nodig? Nee, niet echt. Wat zij nodig heeft zijn duidelijke grenzen waarbinnen zij zich sociaal, emotioneel en intellectueel kan voorbereiden op volwassen worden. Echt volwassen, met een goed ontwikkeld gevoel voor verantwoordelijkheid. En dat doe je door als puber te dromen van heldendaden en heroïsche tochten, je af te zetten tegen die ‘’achterlijke volwassenen’’ die je altijd alles verbieden wat leuk is en goed je best te doen op school, zodat je een vak kan leren en jezelf onderhouden.
En wat heeft dat nu met mij als borstvoeding deskundige te maken? Wel die grenzen beginnen al als het kind nog niet geboren is: zeer duidelijke, onwrikbare, fysieke grenzen. Maar ook na de geboorte heeft een kind al gelijk grenzen nodig, in het begin vooral ook fysiek en vooral in de vorm van het lichaam van zijn moeder. Verder is alles wat het kleine kind ‘’wil’’ ook precies wat hij ‘’nodig heeft’’. Elke keer als hij de borst ‘’wil’’, heeft hij hem ook echt nodig: voor eten, voor drinken, voor liefde en nabijheid. Vijf, tien, twintig keer en morgen meer. Maar naarmate het kind groeit en zich ontwikkelt, gaat het dingen willen die het niet echt nodig heeft of die zelfs schadelijk zijn. En dan worden de grenzen die ouders stellen minder fysiek, dan komt het opvoeden om de hoek kijken. Opvoeden met liefde, echte liefde, geen apenliefde met veel cadeautjes en alles goed vinden. Onvoorwaardelijke liefde, maar geen grenzenloze liefde. Want die grenzen heeft een kind nodig, in de peuterpuberteit en in de echte puberteit. Waartegen kan hij zich anders afzetten?
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~
Youth for ever – Cleopatra tried to get it by bathing in asses milk. It didn’t work out, really. In our time and place it works a bit better by using creams and operations, but especially bij beahviour and clothing. Well, kinda works anyway. Women stay girls with girly friends and men stay boys with hairless chests. While in ages gone by children where miniature adults, nowadays women above 20 remain oversized schoolgirls. Inherent in getting stuck in adolescence is that everything needs to be fun and satisfying personal needs. That shouldn’t be that big a problem, if it would not persist once children the need to be fed, cared for and brought up come into the picture. Bringing up children needs to be fun for parents, not take too much personal commitment and give lots of personal satisfaction. It may cost some money, but that pays off. Bringing up children is about giving them a ‘marvelous childhood’’, teaching her to stand for her rights and mom is her best friend. According to some researchers this led to borderless generation (Lampert en Spangenberg, publ. Nieuw Amsterdam 2009). One example of this borderlessnes is a 14 year old girl that as frantic about solo sailing around the world. Can she do that? Sure, sail-wise she will have the skills. But does she need it? No way, she doesn’t. What she needs are borders and boundaries within she will be able to develop socially, emotionally and intellectually towards adulthood. To be a real adult, with a fair sense of responsibilities. Adolescent way to reach that is by being frantic about borders and boundaries, and stupid parents who deny you everything fun and by working hard at school to learn a profession and maintain oneself.
And what has all this t do with me, the breastfeeding specialist? Well, those boundaries start way before birth, in a very physical way. After birth the child needs borders and boundaries, again in a very physical, bodily way, to be precise, mom’s body. All this little one wants is what he needs. Every time he ‘’wants’’ the breast he needs it. Once, ten, twenty times and more tomorrow. But while developing into toddlerhood and beyond what he wants will not stay what he needs al the time. Then the borders are less physically and start being real upbringing stuff. Child rearing with love, real love, not the monkey love with lots of things and presents. Unrestricted love, but not borderless love. For borders, that’s what children really need and keep needing. Borders to kick at and try to stretch in toddler and adolescent years. What else is there to kick at and stretch?
